بِزِه‌‌باستان‌شناسی …………....…حمید رضا منصوریان (بخش دوّم))
پارة دوّم: بررسی موبه‌مو، رابطه‌سنجی و توصیف
توصیف یا وصف کردن درست، یکی از مهم‌ترین مهارتهایی است که یک کارآگاه یا یک باستان‌شناس از آن بهره می‌برد. این مهارت، رابطة مستقیمی با استفادة درست از حواس پنج‌گانه (دیدن، شنیدن، بوییدن، لمس‌کردن و چشیدن) دارد که در گفتار پیشین، بهره‌گیری درست از آنها را تمرین کردیم.
در هر دو دانشِ مورد بحث ما، توصیف خوب و کامل در صورتی به دست خواهد آمد که اولاً صحنة جرم یا محوّطة باستانی موردِ کاوش، دست‌نخورده به ما برسند (منابع دستِ اوّل) و ثانیاً اجزای موجود در صحنه به طور کامل و درست تجزیه، بررسی و تعریف شوند. بررسیِ ارتباط میان عوامل موجود در صحنه نیز کمک زیادی به ما برای توصیف و سپس فرضیه‌سازی می‌کنند.
سطل زباله به عنوان نمونه‌ای که دربردارندة بقایای فعّالیتِ روزانة ماست، همواره محلی برای توجّه، دقّت کردن، توصیف و بازسازی بخشی از آنچه گذشته است به حساب می‌آید!
تمرین کنیم: دنیایی از اطّلاعات توی سطل آشغال!
* برای کاوش در یک سطل زباله به وسایلِ چندی نیازمندیم:
۱ـ یک سطلِ پر از زباله‌های رنگارنگ.
۲ـ چند برگ روزنامه یا یکی‌دو متر سفرة یک‌بار مصرف.
۳ـ دستکش یک‌بار مصرف.
** روشِ کار: ابتدا روزنامه‌ها را روی زمین پهن کنید، سپس ستکش‌ها را پوشیده، زباله‌های موجود در سطل را به ترتیبِ قرارگیری از سطل بیرون بیاورید و بر روی روزنامه بچینید (رعایت نوبت و ترتیب آنچه که بیرون می‌آورید به شما کمک می‌کند که از نظر زمانی نیز تصوّر درستی به دست‌آورید). پس از خارج کردن همة زباله‌ها به گونه‌ای که گفته شد، به بررسی موبه‌موی آنها بپردازید. به نتایجِ قابلِ توجّهی خواهید رسید. امیدوارم پس از بررسی‌های خود از هوش نروید!
